ELEKTRİK ZULMÜ YERİNE TERÖRİZMLE KARALANDIK

Yeme içme, sağlık, barınma, eğitim, hijyen ve hatta korunma temel ihtiyaçlarımız arasında yer alıyor. Normal bir yaşam sürmek için olmazsa olmazlarımız bunlar.

Şanlıurfa, Mardin ve Diyarbakır'ın özellikle kırsalında ise binlerce insan bu ihtiyaçlardan yoksun.

Sebebi ise mevsim, saat, gün fark etmeksizin bazen 4 günü aşan elektrik kesintileri…

Bugünler de yine aynı derdin muzdaribiyiz. Ne toprakta ekin kaldı yeşerecek, ne de ahırda hayvan. Hepsi susuzluğun kurbanı oldu.

Verimli topraklara sahibiz aslında, baraj bizim sınırlarımızda, dünyanın en büyük çiftliğine ev sahipliği yapıyoruz ama gelin görün ki yıllarca ağalık sistemi içinde kölelik yaşayanlar şimdilerdegöçebe… Bölge, hala topraklarının suya kavuşmasını bekliyor. Su olmayınca göç başlıyor. Toprak sahibi çiftçiler, geçim derdiyle yollara düşüyor. Üstelik bu okul zamanına denk geliyor, çocuklar karnelerini alamadan tarlalarda hasat yapıyor. Tabi, yolda kaza geçirip can vermemişlerse eğer… Yevmiye karşılığında yaz kış çadırda yaşam sürüyorlar. Sıcaktan dert yanacak olsalar kışın çadırlarını basan sel sularını düşünüp şükrediyorlar. Daha tarım ilacı nedeniyle zehirlenme olaylarına, korunmadan yoksun “Doğu insanı” diye gördükleri şiddete değinmiyorum bile…

Göçenlerin dertleri kendilerine yeterken, topraklarında ekim yapmak isteyen bazı bölge çiftçisi ise elektrik kesintileri, yüksek faturalar ile sınanıyor. Trafolar sökülüyor, 60 derecelik sıcakta buyurun yaşayın deniliyor. Mümkün mü? Mümkün hale geliyor.

Anneler bebeklerini emzirirken bir elleriyle serinlik yapmaya çalışıyor, yaşlılar sürekli ölecekmiş hissi ile nefes darlığı çekiyor, çiftçi eli başında kuruyan ekinine ağlıyor. Elektrik olmayınca susuzluk çiftçiyi ekonomik krize sürüklüyor.

Bölge halkı topraktan yana zengin olsa da kimsesizliğinin cefasını fakirlikle çekiyor.

DEDAŞ'ın kapısı çalınıyor ses yok, milletvekillerin kapısı çalınıyor, -birkaç isim hariç- ses yok, hükümete sesleniliyor ses yok…

Yokluk içinde yokluk baş gösterince çare eyleme kalıyor.

Bir sınanmada burada başlıyor.

Açız, sususuz, 60 derecelik sıcakta bunalan biziz, hayvanları telef olanız, ekinleri kuruyanız diye isyan eden çiftçi yolu trafiğe kapatıp eylem yapıyor. Daha seslerini duyurmaya kalmadan terörist ilan ediliyor.

Te-rö-rist…

Kılıf ise hazır: Kaçak elektrik…

Kaçak elektrik kullanıldığı iddiasıyla tüm bölge halkı yıllardır hırsızlık ile itham edilirken, şimdilerde de terörist ilan ediliyor.

 Oysa bugüne kadar ulusal basında bir kez olsun bölgenin sorunları manşet manşet verilmedi.   Ana haberlere konu olmadı ve tartışma programlarında yer almadı.Gazete ve sitelerde “Taş   ekilse taş çıkacak topraklar hala susuz”, “Ülkenin tarım şehirleri can çekişiyor”,”Yıllanmış   trafolara rağmen kayıp bedeli kesiliyor “, “Elektrik kesintileri yüzünden iç göç başladı”, “60   derece sıcakta 4 gündür elektrik yok”,”Taziyeler, düğünler çileye döndü”,”Ülkenin   Güneydoğusunda zulüm var” diye başlıklar yer almazken, geçtiğimiz gün manşetlere “Terör   değilde ne bu?”, “Elektriği bedava kullanmak için yine yakıp yıktılar” başlıkları atıldı.

  Susuzluk, eğitimsizlik, yollarda can vermeler, çadırda yaşam ve daha pek çok çilenin isyana     dönüşmesinin adı terörizm oldu.

Öfkeliyim…

Gazeteciliğin şahsi fikirlerin empoze edildiği bir güce dönüştürüldüğü için…

Bir gün bu coğrafyaya adım atmamışların oturdukları yerden zulme çanak tuttukları için...

5 dakika elektrik kesilse dünyası başına yıkıldı sanacakların klima altında ahkam kestikleri için…

Hayvanlar tek tek telef olup, tarlaların kuraklığı karşısında “Kaçak elektrikten müstehak” diyen vicdansızlar olduğu için…

Oy topladıkları halka terörist dendiği halde susan yetkililer olduğu için…

Öfkeliyim…

Sizin terörizm dediğinize ben yaşam mücadelesi, terörist dediğinize tüm sahipsizliklerine rağmen seslerini duyurmaya çalıştıkları için kahraman diyorum.

Öfkemi; bir gün elektrik kesintisi sorunun yerine hak edilen yaşamın yansımalarından, çiftçinin yüksek rekoltesinden, verim zenginliğinden bahsetmek umuduna dönüştürüyorum.

Zira başka türlüsü güç…

Milletvekillerin de öfkeli olmasını bekliyorum. Gördük, meclise önerge vermek ve mecliste sorunu konuşmak ile çözüm bulunmuyor çünkü ne yazık ki konuşan yalnızca muhalefet partisi temsilcileri oluyor.

İktidar partisinin vekilleri de halkın iradesinin temsili olarak bir çatı vazifesi ile tüm vekilleri bir araya toplayıp ilgili bakanlık hatta Cumhurbaşkanlığına sorunu iletmesi gerek. 

Halkın iki talebi var; ya kayyum atansın isteniyor yada kamulaştırma yapılsın. Bu talepler konuşulup halkın karşısına çok kısa bir sürede bir çözümle çıkılmalı.

Bekliyoruz.

Çabanız sessizliğinizi unutturacak boyutta olur umarım...